Rozdział 1

                                                                    1. Sen

*

CHERYL:

    "- Cher! Cher! Chodź do mnie szybciutko

-Boję się tatusiu-mówię przerażona.

-Będzie dobrze, nie bój się niczego, jestem tu córeczko

-Chce do mamusi i Charlie i Brada

-Kochanie, mamusia musiała pójść gdzieś-mówi-zaraz wróci, na pewno.  

-A gdzie my jesteśmy, nie chce tu być...boje się-zaczynam płakać. Wokół słychać pełno odgłosów, są straszne. Krzyki,płacze i słowa, które są dla mnie nie zrozumiałe. Bardzo się boję, przeraża mnie mrok panujący dookoła. Czuję jak ściany pokoju zmniejszają się, są coraz bliżej i bliżej. Te wszystkie dźwięki ucichły. Tulę się do ramienia taty ... Nagle pada strzał.

-Tatusiu co to było? Co się dzieje? Boję się- mówię cała zapłakana.

-Nie bój się księżniczko, schowaj się tutaj i poczekaj na mnie- widzę strach w jego oczach. Wybiega szybko z pokoju, a ja chowam się w malej szafie, stojącej koło okna. Słyszę krzyk tatusia...Zwinnie wychodzę z szafy  i biegnę do kuchni. Patrzę przed siebie i widzę, mojego tatę, który trzyma w ramionach zakrwawioną mamę. Mimowolnie w moich oczkach zbierają się łzy i spływają po policzkach. Zaczyna szlochać. Obserwuję całą straszną scenę zza niewielkiego fotela.

-Za co? Odczepcie się od naszej rodziny-mówi zapłakany ojciec, dalej trzymając ciało żony na kolanach.

-Chcesz zostawić przyjaciela w potrzebie? Tak się nie robi- mówi obcy mi mężczyzna. Wybiegam szybciutko zza fotela cała roztrzęsiona. Nie wiem gdzie jest moje rodzeństwo. Co się z nimi dzieje. 

-Tatusiu...?-szlocham.On odwraca się w moją stronę i zamiera w miejscu. Chcę coś powiedzieć, kiedy widzę jak Diabeł wymierza pistolet w moją stronę.

-Nie!!!-rozlega się głośny krzyk z ust tatusia,gdy coś ciągnie mnie za lewą rączkę. Odwracam wzrok i widzę swojego braciszka z śpiącą siostrą.

-Chcę iść do mamusi...teraz!-krzyczę zapłakana, wychylam głowę zza kanapy i nagle pada strzał, a mój tata upada bezwładnie na podłogę. Nieeeeeeee!!!!"

-Cheryl obudź się! Słyszysz?!- krzyczy  Charlie, obejmując mnie i przytulając do siebie. Otwieram oczy i zdyszana podnoszę się do pozycji siedzącej. Mimowolnie łzy spływają po moich policzkach. 

-Spokojnie, już ćśiiii...jestem tu-uspokaja mnie moja siostra. Nagle do pokoju wpada Bradley. 
-Kolejna noc?! Charlie ty idź do siebie-mówi Brad, a ona posłusznie wykonuje to o co ją poprosił. Podchodzi i siada na łóżku tuż obok mnie. Odwracam wzrok, ale mój oddech wciąż nie jest ustabilizowany. 
-Wiesz, że to nie jest normalne? To wszystko toczy się za długo, nie możesz ciągle siedzieć w domu i zamartwiać się. Dlaczego... - przerywam mu.
-Nie, to nie....
-Daj mi skończyć  i przestań uważać, że wiesz wszystko najlepiej. Terapeutka pyta się czemu nie chcesz się już z nią spotykać, ona ci pomagała przez długi czas, a teraz?-ciągnął konwersacje. 
-To nie ona mi pomagała tylko Lucky i Liam! Wiem co jest dla mnie dobre,a ty nie musisz mi robić kazania...jestem dorosła-chowam się pod kołdrę. Czuje na sobie wzrok brata, ale nie chce go w tym momencie widzieć. Drzwi pokoju zamykają się, a on znika w ciemności. Leżę nie ruchomo i rozmyślam. Ale o czym? Nie chce spać, te sny powracają. Ciągle widzę obrazy z dzieciństwa. Jednak zmęczenie bierze górę. Oddaje się w krainę snu.  
*INFORMACJE

Bardzo prosimy o komentarze, ponieważ chcemy wiedzieć co ewentualnie możemy zmienić;)
x Katy